De overblijfselen van een feestje. Zomaar ergens in de wei, langs de weg van Tilligte naar Denekamp. Zo'n mooi, zomers beeld. Die lucht er boven, zwanger van Nederlandse wisselvalligheid. De grote tent is al afgebroken. Opgeborgen, tot ie weer nodig is voor een volgend feest.

Het is een tafereel wat ik een jaar geleden heb gefotografeerd. Geen idee waarom er op deze plek een feestje was. Misschien wel het jaarlijks dorpsfeest. Een trouwerij misschien, of het schutterskampioenschap? Eigenlijk hoef ik het niet te weten. Leuker vind ik het om, met deze foto als beginnetje, de rest erbij te fantaseren. Een soort kleurplaat in je hoofd.

De dag dat ik deze foto maakte, was het al een paar dagen wisselvallig. Maar daarvoor hadden we zo ongeveer de warmste en meest zonnige junimaand ooit. Zoals we nu terugkijken op de meest warme meimaand ooit. Goeie kans dus dat ze zon hebben gehad, die feestgangers. Ja, het was vast een zonnig feestje.

Dat er een grote, rechthoekige tent stond is nog goed te zien. Met vlonders op de grond, het hout verzadigd van al het bier dat er al jarenlang op is geknoeid. Waardoor de tent al vóór het feest nog een kegel lijkt te hebben van het vorige feestje. Zo'n tent. Met binnen een goeie, volwassen tap natuurlijk. En een podium waarop een drive-in discjockey zich helemaal uitleeft met foute muziek, te hard om elkaar nog te verstaan. Nee, wacht. Dat laatste gummen we uit. Er was live muziek. 's Middags de fanfare uit het dorp, 's avonds een paar goeie bandjes. Ja, dat vind ik leuker.

Die twee geel-roze tentjes, daar stonden vast statafels onder. Kon je even ontsnappen aan de warme drukte en het lawaai van de tent, even met iemand praten. Bonnenverkoop in de blauwe keet, aan het raampje. 1 consumptiebon voor € 1,50 en 10 voor € 14,50. In een hoek van de keet een EHBO-koffertje. Voor de vergunning. Nog een paar dixies erbij en het plaatje begint al aardig te vullen.

Maar nu? Hoe kleuren we verder? Die feestgangers wilden natuurlijk ook een hapje eten. In m'n hoofd zoek ik naar beelden van weidefeesten. Beelden zat natuurlijk; de laatste jaren zijn er pop up events en foodtruck festivals in overvloed. Waar hippe Volkswagenbusjes, caravans en bakfietsen, bemand door nog hippere mannen en vrouwen, strijden om de muntjes van bezoekers. Waar de meest exotische hapjes en drankjes in elkaar worden geknutseld. Quinoa-raspberry-dadel-salad, alles eco natuurlijk. Pulled salmon op een bedje van biologische veldsla. Of toch maar die smoothie van vergeten groenten met Indiaas zeezout, geoogst door Tibetaanse monniken?

Het lukt me niet. Het lukt me niet om in bovenstaande foto een paar hippe foodtrucks te bedenken. Waarom weet ik niet precies. Het past hier gewoon niet. Niet dat ze in Twente nog nooit van foodtrucks hebben gehoord. En ze weten hier echt wel hoe je een feestje moet bouwen. Maar ik voel aan m'n water dat dit is zo'n feestje is, dat wel vaker is georganiseerd. Dóór en vóór het dorp, dat zie je in zoveel dorpen. Jan regelt de tent, Bert belt de band, via-via komt er een tap en zo worden alle ingrediënten bij elkaar gesprokkeld. In de grote stad is dat heel hip, deel-economie en zo. In dit soort dorpjes is het gewoon zoals ze dat doen. En altijd al deden.

En dat hapje voor de feestgangers? Dat wordt als elk jaar verzorgd door de jongens van de voetbalclub. Onder toezicht van Jose en Ans, de vrouwen van Bert en Jan. Frietje mét, broodje hamburger of broodje braadworst, da's zo'n beetje het assortiment. Flessen met mayo en curry op de bar, help jezelf. Aan de bar zullen ze een pilsje voor de grap misschien wel eens een 'gerst-hop-smoothie' willen noemen, maar gekker wordt het hier niet.

Pop up, maar dan zonder franje.