Op de dagen dat ik op het kantoor in Barneveld werk, maak ik ‘s middags meestal een wandelingetje. Ze zeggen dat dat helpt tegen een middagdip, maar ik vind het vooral prettig om even uit de kunstmatige kantooromgeving te ontsnappen en me te begeven in de echte wereld; buiten.
Nieuwbouwwijk
Het bedrijventerrein waar het kantoor op staat ligt naast een nieuwbouwwijk in jaren dertig stijl. De buurt is buitengewoon onberispelijk. De ramen zijn altijd gelapt, de voortuintjes onkruidvrij en alle auto’s glimmen. Het is een buurt waar de moeders tussen de middag thuis zijn om een boterham te smeren voor hun kinderen. Als ik langs loop is het meestal net tijd om weer terug naar school te gaan. De kinderen worden weggebracht of uitgezwaaid.
Barneveldse beek
Tussen de nieuwbouwwijk in jaren dertig stijl en een oudere buurt stroomt de Barneveldse beek. De beek is landschappelijk ingepast en voorzien van natuurvriendelijke oevers. Het wemelt er van de vogels, vlinders en libellen. In het voorjaar zijn er kikkervisjes en in de winter zit er een IJsvogel. Langs de beek loopt een wandelpad. Ondertussen ken ik veel buurtbewoners die hun hond hier uitlaten van gezicht. We groeten elkaar beleefd en maken soms een praatje. Na een paar honderd meter ligt er een houten bruggetje over de beek. Dit is het fietspad naar de Christelijke basisschool. Er fietst vaak een vrouw met drie kinderen over het bruggetje. Gezien de leeftijd van haar kinderen moet ze ongeveer even oud zijn als ik, maar door haar lange donkerblauwe rok, haar stijve knot en haar serieuze gezicht lijkt ze vele eeuwen ouder. De kinderen kijken altijd een beetje verwonderd naar me, alsof ik een andere diersoort ben.
Aan de andere kant van de beek loopt een pad langs de achtertuinen van geschakelde villa’s uit de jaren 70 of 80. Ze hebben in principe een prachtig uitzicht, maar alle tuinen zijn afgeschermd met hagen of schuttingen. Uit de ene tuin klinkt het gekwetter van een volière, uit de andere het geklater van een waterornament. Er is een ondernemende bewoner die de strook tussen de tuinen en de beek maait. Hij zorgt ervoor dat het paadje begaanbaar blijft. Andere bewoners zien de strook vooral als restruimte waar best het tuinafval gedumpt kan worden. Er groeien hier dan ook vooral veel brandnetels.
Aan het andere eind van de beek ligt een vistrap die er voor moet zorgen dat de vissen de stuw kunnen passeren om hun paaigebied te bereiken. Hier zitten vaak jongetjes te vissen, soms volwassen mannen.
Bedrijventerrein
Aan de overkant ligt de tennisclub. Op een doordeweekse middag wordt die vooral gefrequenteerd door oudere dames van het type ‘ondernemende senior’. Ze hebben dure auto’s. Achter de tennisclub ligt het bedrijventerrein weer. Speciaal voor de lunchwandelaars is er een paadje aangelegd met een gestileerde slinger. Over een recht pad lopen is immers saai. Er lopen wel meer lunchwandelaars over het slingerpad, meestal in groepsverband. De ene groep bestaat uit ict-ers met gel in hun haar en gestreken, kleurrijke shirts aan. De andere groep heeft meer weg van een begrafenisstoet. Ze lopen twee aan twee in donker tenue, de broodtrommel als een psalmenboek onder de arm geklemd.
