GSRO blog

“Ze zijn tegenwoordig zuiniger op die beestjes dan op mensen!” Ik hoorde het onlangs een bezoeker zeggen van een inspraakavond over een bestemmingsplan voor een nieuwbouwplan. Even hiervoor had hij zijn ongenoegen geuit over de toename van het verkeer en het lawaai door het plan, en de hieruit volgende verslechtering van de luchtkwaliteit en zijn privacy; kortom: alle argumenten die bezwaarmakers doorgaans uiten. Maar hij sloot zijn betoog ermee af dat hij ook echt niets begreep...

Een sfeerimpressie van Putten kan over de fraaie stationsomgeving gaan, of over het kleinschalige platteland. Het kan de gemanicuurde voortuinen benoemen, de gerokte dames, of het grote aantal paarden. Liever vertel ik een ander verhaal; over de dood in het publieke domein. Na afloop van mijn wandeling door Putten eet ik een patatje op het terras van Cafetaria het Eethuis achter de Oude Kerk. Ik bekijk de voorbijgangers en schrijf wat dingen in mijn notitieboekje. De...

De Veluwe is met ongeveer 1000 km² ons grootste aaneengesloten natuurgebied. Maar hoe groot is dat nou eigenlijk? Hoe wild zijn deze uitgestrekte woeste gronden? Om dat te ervaren, doorkruiste ik te voet het hele Veluwemassief: Een vierdaagse expeditie van Zwolle naar Arnhem.Om de relativiteit van tijd en ruimte nog maar eens te benadrukken, rij ik met de trein in een uurtje van Arnhem naar Zwolle, om de zelfde afstand terug te voet in vier dagen af...

De IJssel heeft veel gezichten. De ene keer is de rivier een barrière, de andere keer een werkplek, dan weer een lieflijk decor. Ecoloog Melchior van Tweel ziet de IJssel als een dynamisch ecosysteem, waar hij zich graag laat verassen door onverwachte planten en dieren. Over het Vreugderijkerpad, langs de IJssel bij Zwolle, fietst een stoet senioren voorbij. Het ruikt er naar hooi en watermunt. Hoe dichter bij het natuurgebied de Vreugderijkerwaard, hoe meer het getjirp...

Boudewijn Betzema is verhalenverteller. Hij repeteert zijn verhalen het liefst tijdens een wandeling door de uiterwaarden van de IJssel bij Deventer. In de sombere ruigte vindt hij de juiste cadans voor zijn vertellingen. Bovendien is lopen goed voor de gezondheid. Vrijwel dagelijks loopt hij een rondje over de twee bruggen die het centrum van Deventer ontsluiten; heen over de spoorbrug, terug over de brug van de Provinciale weg. Boudewijn is import; hij woont nog maar 35...

De opa van Joost Wolters was beheerder van het gemaal van Bronkhorst. Het was zijn taak om het gemaal in goede conditie te houden. Hij belde dagelijks de waterstanden door aan het Waterschap en viste de rommel uit het water, zodat het gemaal niet verstopt zou raken. Hij woonde in de beheerderswoning direct naast het gemaal op de dijk, met uitzicht over de uiterwaarden van de IJssel. Het gemaal was verboden toegang voor onbevoegden, er stond...

Roos groeide op in de Beimerwaard bij Ellecom. De afslag die je moet nemen om bij haar huis te komen ligt verscholen in het struikgewas. Er staat een bordje: Verboden toegang, eigen weg. Het is een smalle landweg die met scherpe bochten langs vijf boerderijen leidt. Verderop ligt de Lamme IJssel, een afgesneden meander omzoomd door moerasbos vol kikkers en watermunt. Langs de bosrand groeien klaprozen, boven de wei vliegt een Wulp en een Rode wauw....

Arnhem ligt aan de Rijn. Op de Rijnkade kun je flaneren, Turkse pizza eten en naar het vuurwerk kijken op Koninginnendag. Je hebt de wereldberoemde ‘brug te ver’ en aan de overkant ligt Arnhem Zuid. Maar Arnhem ligt ook aan de IJssel. Je hoort er nooit iemand over, maar ergens achter Presikhaaf stroomt hij toch echt. Arnhem is al 500 jaar op de Rijn georiënteerd. Pas bij de naoorlogse uitbreidingen is de stad haast per ongeluk...

Bij de Regionale conferentie URD Delta Oost maandagmiddag in het Huis der Provincie Gelderland werd één ding heel erg duidelijk. Er is niet alleen sprake van een kloof tussen overheid en burger (lees hiervoor mijn blog “Regie is dood, leve de autonomie!”), maar ook tussen overheid en wetenschap. Emeritus hoogleraar Hugo Priemus gaf dat met een diagram aan: “het minste vertrouwen bestaat voor politici, het meeste voor wetenschappers”. Er bestaat dus een vertrouwenskloof bij gebiedsontwikkeling. Toch...

Alleen die naam al; de Onzalige Bossen. Ik heb overwogen om op te zoeken waar die naam vandaan komt, maar besloot het uiteindelijk toch niet te doen. De werkelijke achtergrond van de naam is vast banaler dan de sprookjesachtige associaties die hij oproept. De naam doet denken aan roedels wolven, meedogenloze rovers, of de ronddolende geest van een verdwaald herderinnetje.Lees het gehele blogJe wordt doorverwezen omdat dit blog is verschenen in het oude blogsysteem van de...